24 Kasım 1934 tarihinde, Atatürk’ün ölümünden yaklaşık 4 yıl önce, özel bir yasayla Gazi Mustafa Kemal’e “Atatürk” soyadının verildiği Ankara Radyosu’nda duyurulurken, bir dil sürçmesi sonucunda “Atatürk” yerine “Anatürk” sözcüğü kullanılmış. Böyle bir dil sürçmesinin olması hiç şaşırtıcı değil. Bunun bilinçdışı bir gerçekle bağlantısının olduğunu ve 1934’te Türkiye halkının çoğunluğunun Mustafa Kemal’i hem baba hem de ana simgesi olarak algıladığını tahmin edebiliriz.

Ayrıca Mustafa Kemal’in kendisinin yıllarca süren çabalarından sonra, yeni Türkiye’deki Türklerin sembolik ebeveyni olduğunu ve yeni bir Türk kimliği yarattığını “resmi” bir şekilde, yani özel bir yasayla ifade etmesinin zamanının geldiğini düşündüğünü de anlayabiliriz. Karizmatik liderlerin onları takip edenler tarafından hem baba hem de anne olarak algılanmaları ile ilgili pek çok bilgi vardır.

(Kaynak: Atatürk’ün Psikanalitik Biyografisi, Prof. Dr. Vamık Volkan, Norman Itzkowitz)

23 Nisan’ı çocuklarına armağan eden Atatürk/Anatürk’e teşekkürlerimizi borç biliriz.